Op 1 december 2007 is in Italie een massale hongerstaking voor onbepaalde tijd van start gegaan, tegen de levenslange gevangenisstraf. 700 levenslang gestraften besloten op deze wijze aandacht te vragen voor de wet die in hun ogen geen humaan alternatief is op de doodstraf. Met hen zijn 4200 andere gevangenen, vrienden, familieleden en partners uit solidariteit in hongerstaking gegaan. Meerdere levenslang gestraften hebben aangekondigd de hongerstaking pas te zullen beeindigen als de afschaffing van de levenslange veroordeling een feit is.

Om solidariteit te betuigen met de hongerstakers, en zich internationaal uit te spreken tegen deze straf, heeft een groep solidairen vanmiddag 20 december aan de Westermarkt 2, Amsterdam, voor de deur het Italiaans Bureau voor Internationale Handelsbetrekkingen (orgaan van de Italiaanse overheid), een pamflet voorgelezen en uitgedeeld aan voorbijgangers. Tevens hebben de afgelopen maand in Italie, Spanje en Frankrijk solidariteitsacties met de hongerstaking plaatsgevonden.

Het pamflet dat in Amsterdam werd voorgelezen en verspreidt volgt hieronder:

SOLIDARITEIT MET STRIJDENDE GEVANGENEN IN ITALIAANSE KERKERS

Op 1 december 2007 zijn 700 levenslang veroordeelden in de gevangenissen doorheen heel Italië voor onbepaalde tijd in hongerstaking gegaan tegen deze straf. Met hen zijn 4200 andere gevangenen, familie leden, vrienden en anderszins solidairen in hongerstaking gegaan. De levenslang veroordeelden hebben aangekondigd deze hongerstaking pas te zullen beëindigen als de levenslange straf wordt afgeschaft. Wanneer dat niet gebeurd zal dat voor velen van hen de dood als gevolg hebben. De gevangenen willen een uitzicht op een einde hebben, weten wanneer zij weer kunnen leven. Daarom eisen zij voorgoed de afschaffing van de levenslange gevangenisstraf

In onze solidariteit gaan wij echter verder dan deze eisen; alle gevangenissen moeten tot de grond toe afgebroken worden, gelijk met het hele systeem van ontbering, repressie, uitsluiting en opsluiting die deze wrede maatschappij karakteriseert, daar ze geen enkel nut dienen dan dat van sociaal-economische en politieke machthebbers.

Het grove geweld dat mensen aangedaan wordt door middel van opsluiting is verminking voor het leven van de gevangenen, maar ook voor familieleden en vrienden die hun leven verscheurd zien worden, en past niet in de vrije samenleving waar wij als anarchisten voor strijden.

De tijd in de gevangenis kruipt pijnlijk langzaam voorbij en geeft het individu het gevoel levend begraven te zijn, telkens weer een beetje dood te gaan. Iemand die levenslang zit voelt zich elke dag opnieuw geëxecuteerd voor een eindeloos lang vuurpeloton of in een elektrische stoel die defect is. Men weet immers in de gevangenis te zullen sterven. Wereldwijd gaan vele honderden dood aan de directe of indirecte gevolgen van de gevangenis.

Daarom gaat onze kracht en liefde uit naar de mensen die reeds sinds 1 december in hongerstaking zijn gegaan om op een moeilijke manier duidelijk te maken dat zij niet kunnen leven met het idee te zullen sterven achter tralies, wellicht vele jaren verwijderd van vandaag. Dit geeft hen ten minste het gevoel op een of andere wijze grip te hebben op hun leven zonder weg te rotten.

“Voor ons levenslang veroordeelden bestaat geen hoop, de enige hoop die we hebben is de strijd.”

NEER MET ALLE MUREN!

VRIJHEID VOOR ALLEN!