| | Introductie | Nieuws | Contact | Steun & Adressen | Teksten | Achtergrond | Dossiers | |
Wij, de voor levenslang levend opgeslotenen van het meest beveiligde
Penitentiaire Centrum van Frankrijk (terwijl geen enkel van ons een Papon is
(1)), roepen op om de doodstraf opnieuw effectief voor ons in te voeren.
Genoeg hypocrisie! Sinds ze ons in feite tot effectief levenslang hebben voorbestemd, zonder enig perspectief van vrijlating na afloop van onze veiligheidsstraf (2), geven we er de voorkeur aan om er ineens komaf mee te maken. Liever dat dan beetje bij beetje te creperen, zonder hoop op enige 'morgen' na meer dan 20 jaar van volstrekte miserie… In tegenstelling tot de andere Europese landen, martelt en roeit de Republiek van het Licht en de Vrijheden van 2006 ons uit achter de grijze muren van haar onwaardige gevangenissen. Rustig, in alle klaarblijkelijke legaliteit, "in naam van het Franse volk" deelt de Franse Staat ons klappen toe in functie van het sociale klimaat of ten voordele van een fait-divers en electorale spelletjes. De repressieve maatregelen volgen elkaar aan hoog tempo op, gebaseerd op het modieuze dogma van 'veiligheid' dat alle anderen verdringt.
Wees gerust! Wat onze dagen hier betreft: zelfs het laagste onkruid groeit hier niet meer. Er rest ons niets dan het duister en de wanhoop. Van escalatie naar escalatie : de machine om mensen te vermorzelen zet genadeloos de toon. Waartoe dienen de veiligheidsstraffen die ze ons opleggen wanneer, eens de termijn correct uitgezeten is, er toch geen enkele hoop is om de vrijheid te heroveren ?
(Sinds het jaar 2000 tot de wet Perben II van 2005 hebben ze de schijn hoog gehouden door nieuwe 'jurisdicties van voorwaardelijke invrijheidsstelling' uit te vaardigen. Mooi hoor. Zoals de minister van Justitie gisteren, zijn het vandaag de rechters die tegen ons zijn… weigering na weigering, leggen ze ons opsluitingstermijnen op zoals Lucien Leger (3).)
Nochtans heeft de Franse Staat over het "doel van de straf", terwijl ze toegeeft dat we uiteindelijk toch ooit mogen vrijkomen en terwijl ze de richtlijnen van de Europese Raad onderschrijft, als principe voor de langgestraften en de (700) tot levenslang veroordeelden vooropgesteld dat: "De uitvoering van vrijheidsberovende straffen (…) dient er niet alleen toe om de samenleving te beschermen en de bestraffing van de veroordeelde te verzekeren, maar ook om de veroordeelde zich te doen verontschuldigen en hem/haar voor te bereiden op resocialisatie." Met andere woorden: het draait allemaal om straffen.
Hoevelen onder ons – op z'n minst zij die nog niet zijn overleden – hebben al niet meerdere jaren voorbij hun eigenlijke veiligheidsstraf van 18 jaar vastgezeten zonder dat er hen ooit een reële kans op vrijlating is 'aangeboden'? Na zoveel tijd in de gevangenis kan geen enkele overlevende vrijkomen zonder – op z'n minst – seniel en total gebroken te zijn. Wie kaner zich in zo'n geval nog echt reďntegreren? In feite blijft er dan als alternatief, zoals voor 1981, niet zoveel meer over dan zo snel mogelijk in de dood onze vrijheid te vinden.
Er is meer. Om ons ertoe te brengen ons te plooien naar dit lot van levend begravene, hebben ze de laatste jaren wel echt hun best gedaan: meer muren, uitkijktorens, stalen hekken en vele andere obstakels en verplichtingen. Alles, om alle verlangen te doen verstommen. Commando's van gehelmde, gewapende en gemaskerde bewakers slagen ons ongestraft, het aanklagen van mishandelingen hier is zinloos geworden, de algemene onverschilligheid overheerst. (Geloof er maar niets van hoor. Er is hier anders nog wel een plaatsje voor jou en je zoon… Meer dan ooit is het waar! Op dit moment geeft men er de voorkeur aan om massaal het aantal onderwijzers en opvoeders in de plattelandsscholen in te krimpen, om in plaats daarvan te gokken op de aanwerving van altijd maar meer politieagenten en cipiers, op de bouw van nieuwe gevangenissen en meer QHS (4).
Een zogenaamd 'democratische' maatschappij zou het zichzelf niet mogen toestaan zo te spleen met de strafwet, die nu gericht is op het oneindig verlengen van de straftermijnen naargelang de conjunctuur, het individu of bepaalde noden. Als we moeten kiezen voor de geprogrammeerde trage dood, dan vragen we de Franse Staat, pleitbezorger van de mensenrechten en de vrijheden, met aandrang om voor ons allen de effectieve doodstraf opnieuw in te stellen.
Vanuit het sterfhuis van Clairvaux; Abdelhamid Hakkar, André Gennera, Bernard Lasselin, Patrick Perrochon, Milivoj Miloslavejevic, Daniel Aerts, Farid Tahir, Christian Rivičre, Jean-Marie Dubois en Tadeusz Tutkaj.
1) *Papon, Maurice.* Hoge politieke functionaris van het Vichy-Regime. Toen de nazi's in 1940 Frankrijk veroverden, werd in het zuiden van Frankrijk een fascistische dochterstaat opgericht: het Vichy-Regime. Maurice Papon werd in 1998, na meer dan 10 jaar juridische strijd, veroordeeld voor zijn collaboratie en misdaden tegen de mensheid, tot 10 jaar opsluiting.
2) *Veiligheidsstraf. *Gevangenen die veroordeeld worden tot straffen van meer dan 20 jaar, hebben geen kans om voorwaardelijk vrij te komen. Deze veiligheidstermijn is nu 18 jaar, maar is in sommige gevallen al verhoogd naar 20 en 22 jaar.
3) *Lucien Leger. *Hij werd in 1964, na amper 6 procesdagen en in volle mediahysterie, tot levenslang veroordeeld wegens moord op een jongen van 11 jaar. Zijn schuld staat zeker niet vast, maar er moest iemand boeten voor de misdaad. Lucien Leger werd daarna gesteund door anarchisten, die de 'eerlijkheid' van het proces in vraag stelden. Hij zit nog steeds (dus al meer dan 40 jaar) in de gevangenis.
(4) *QHS. *Quartier de Haute Sécurité, zwaarbeveiligde modules in de Franse gevangenissen.
Meer info over Clairvaux, muiterij daar in 2003, de Franse gevangenissen,…
Http://apa.online.free.fr
http://vivelesmutins.freeservers.com
http://journalenvolee.free.fr/
http://cettesemaine.free.fr
http://endehors.org
Genoeg hypocrisie! Sinds ze ons in feite tot effectief levenslang hebben voorbestemd, zonder enig perspectief van vrijlating na afloop van onze veiligheidsstraf (2), geven we er de voorkeur aan om er ineens komaf mee te maken. Liever dat dan beetje bij beetje te creperen, zonder hoop op enige 'morgen' na meer dan 20 jaar van volstrekte miserie… In tegenstelling tot de andere Europese landen, martelt en roeit de Republiek van het Licht en de Vrijheden van 2006 ons uit achter de grijze muren van haar onwaardige gevangenissen. Rustig, in alle klaarblijkelijke legaliteit, "in naam van het Franse volk" deelt de Franse Staat ons klappen toe in functie van het sociale klimaat of ten voordele van een fait-divers en electorale spelletjes. De repressieve maatregelen volgen elkaar aan hoog tempo op, gebaseerd op het modieuze dogma van 'veiligheid' dat alle anderen verdringt.
Wees gerust! Wat onze dagen hier betreft: zelfs het laagste onkruid groeit hier niet meer. Er rest ons niets dan het duister en de wanhoop. Van escalatie naar escalatie : de machine om mensen te vermorzelen zet genadeloos de toon. Waartoe dienen de veiligheidsstraffen die ze ons opleggen wanneer, eens de termijn correct uitgezeten is, er toch geen enkele hoop is om de vrijheid te heroveren ?
(Sinds het jaar 2000 tot de wet Perben II van 2005 hebben ze de schijn hoog gehouden door nieuwe 'jurisdicties van voorwaardelijke invrijheidsstelling' uit te vaardigen. Mooi hoor. Zoals de minister van Justitie gisteren, zijn het vandaag de rechters die tegen ons zijn… weigering na weigering, leggen ze ons opsluitingstermijnen op zoals Lucien Leger (3).)
Nochtans heeft de Franse Staat over het "doel van de straf", terwijl ze toegeeft dat we uiteindelijk toch ooit mogen vrijkomen en terwijl ze de richtlijnen van de Europese Raad onderschrijft, als principe voor de langgestraften en de (700) tot levenslang veroordeelden vooropgesteld dat: "De uitvoering van vrijheidsberovende straffen (…) dient er niet alleen toe om de samenleving te beschermen en de bestraffing van de veroordeelde te verzekeren, maar ook om de veroordeelde zich te doen verontschuldigen en hem/haar voor te bereiden op resocialisatie." Met andere woorden: het draait allemaal om straffen.
Hoevelen onder ons – op z'n minst zij die nog niet zijn overleden – hebben al niet meerdere jaren voorbij hun eigenlijke veiligheidsstraf van 18 jaar vastgezeten zonder dat er hen ooit een reële kans op vrijlating is 'aangeboden'? Na zoveel tijd in de gevangenis kan geen enkele overlevende vrijkomen zonder – op z'n minst – seniel en total gebroken te zijn. Wie kaner zich in zo'n geval nog echt reďntegreren? In feite blijft er dan als alternatief, zoals voor 1981, niet zoveel meer over dan zo snel mogelijk in de dood onze vrijheid te vinden.
Er is meer. Om ons ertoe te brengen ons te plooien naar dit lot van levend begravene, hebben ze de laatste jaren wel echt hun best gedaan: meer muren, uitkijktorens, stalen hekken en vele andere obstakels en verplichtingen. Alles, om alle verlangen te doen verstommen. Commando's van gehelmde, gewapende en gemaskerde bewakers slagen ons ongestraft, het aanklagen van mishandelingen hier is zinloos geworden, de algemene onverschilligheid overheerst. (Geloof er maar niets van hoor. Er is hier anders nog wel een plaatsje voor jou en je zoon… Meer dan ooit is het waar! Op dit moment geeft men er de voorkeur aan om massaal het aantal onderwijzers en opvoeders in de plattelandsscholen in te krimpen, om in plaats daarvan te gokken op de aanwerving van altijd maar meer politieagenten en cipiers, op de bouw van nieuwe gevangenissen en meer QHS (4).
Een zogenaamd 'democratische' maatschappij zou het zichzelf niet mogen toestaan zo te spleen met de strafwet, die nu gericht is op het oneindig verlengen van de straftermijnen naargelang de conjunctuur, het individu of bepaalde noden. Als we moeten kiezen voor de geprogrammeerde trage dood, dan vragen we de Franse Staat, pleitbezorger van de mensenrechten en de vrijheden, met aandrang om voor ons allen de effectieve doodstraf opnieuw in te stellen.
Vanuit het sterfhuis van Clairvaux; Abdelhamid Hakkar, André Gennera, Bernard Lasselin, Patrick Perrochon, Milivoj Miloslavejevic, Daniel Aerts, Farid Tahir, Christian Rivičre, Jean-Marie Dubois en Tadeusz Tutkaj.
1) *Papon, Maurice.* Hoge politieke functionaris van het Vichy-Regime. Toen de nazi's in 1940 Frankrijk veroverden, werd in het zuiden van Frankrijk een fascistische dochterstaat opgericht: het Vichy-Regime. Maurice Papon werd in 1998, na meer dan 10 jaar juridische strijd, veroordeeld voor zijn collaboratie en misdaden tegen de mensheid, tot 10 jaar opsluiting.
2) *Veiligheidsstraf. *Gevangenen die veroordeeld worden tot straffen van meer dan 20 jaar, hebben geen kans om voorwaardelijk vrij te komen. Deze veiligheidstermijn is nu 18 jaar, maar is in sommige gevallen al verhoogd naar 20 en 22 jaar.
3) *Lucien Leger. *Hij werd in 1964, na amper 6 procesdagen en in volle mediahysterie, tot levenslang veroordeeld wegens moord op een jongen van 11 jaar. Zijn schuld staat zeker niet vast, maar er moest iemand boeten voor de misdaad. Lucien Leger werd daarna gesteund door anarchisten, die de 'eerlijkheid' van het proces in vraag stelden. Hij zit nog steeds (dus al meer dan 40 jaar) in de gevangenis.
(4) *QHS. *Quartier de Haute Sécurité, zwaarbeveiligde modules in de Franse gevangenissen.
Meer info over Clairvaux, muiterij daar in 2003, de Franse gevangenissen,…
Http://apa.online.free.fr
http://journalenvolee.free.fr/
http://cettesemaine.free.fr
http://endehors.org