Van 18 tot 29 februari 2008 begonnen enkele anarchistische revolutionaire mensen, die verspreid in verschillende landen gevangen zitten en sinds jaar en dag strijd voeren tegen iedere gevangenis, repressie, isolatie, folter, levenslange straffen en zich inzetten voor de bevrijding van zieke gevangenen en zo voorts, dit collectieve en openlijke initiatief tot actie. Mijn bijdrage aan deze actietiendaagse was een hongerstaking van 18 tot 29 februari 2008. Vanuit de Duitse gevangenis heeft Thomas Meyer Falk zijn solidariteit betuigd zonder aan de hongerstaking deel te nemen, aangezien hij het uit principe niet eens is met hongerstaken.

De discussie over meer gezamenlijke initiatieven van gevangen zittende kameraden is op gang gekomen en wordt steeds breder gevoerd. Over dit specifieke initiatief vond echter eerder al een discussie plaats tussen de kameraden José en Gabriël die in `Germoney’ in isolatie zitten en kameraad Rafa die in het nieuwe “Stammheim” van de Spaanse staat (gevangenis Puerto 3 in Puerto de Santa Maria) zit. Zij gingen voor de afschaffing van de levenslange gevangenisstraffen in Italië op 1, 2 en 3 december 2007, en vervolgens van 14 tot 17 december 2007 (ter gelegenheid van het symposium tegen isolatie in Brussel) in hongerstaking. Ook Joaquin, die in de gevangenis van de Spaanse staat zit, één van de “Barcelona-6” gevangenen (wegens het gooien van een bloempot op het hoofd van een smeris), die tijdens het symposium deel nam aan de hongerstaking, en Diego, een gevangen kameraad in Avellaneda in Argentinië - lid van [het anarchistische sociaal centrum “Ataneo Jacinta Fortunata” en medewerker van de krant `Libertad’- die tot 13 jaar is veroordeeld op beschuldiging van het plegen van een aanslag met een vuurwapen op de villa van een in Spanje en Argentinië gerenommeerde oligarch, en ik namen deel aan die discussie. Nadere informatie is waarschijnlijk al in omloop, of zal binnenkort bekendgemaakt worden. Helaas komt hier, wegens een periode van opeenvolgende technische- en gezondheidsproblemen bij mij, slechts weinig van terecht en dat juist nu zo kort voor het begin van de agitatie [de hongerstakingsactie].

In ieder geval hervat ik de solidariteit met de strijd tegen de levenslange gevangenisstraffen in Italië, in dit moment van krachtige solidaire autonomie en het werk van veel mensen, zowel binnen als buiten en een ervaring die ondanks alle tegenstellingen en verschillen vruchten heeft afgeworpen en zal afwerpen. Vruchten van continuïteit en van impulsen voor de strijd tegen de bajes en het systeem dat ze noodzakelijk maakt. Een gezamenlijke strijd, binnen en buiten, steeds beter georganiseerd.

Om terug te komen op onze gezamenlijke strijd van 16 tot 29 september 2007 tegen de isolatie- en vernietigingsomstandigheden in de Duitse staat, waaraan de kameraden José en Gabriël onderworpen zijn, herinner ik eraan, dat hun situatie onveranderd is. Ik roep de revolutionaire beweging in Duitsland en internationaal op het alom heersende, en met de staat medeplichtige, zwijgen te doorbreken. De weigering solidair te zijn (welverdomme, natuurlijk altijd op een kritische manier) met kameraden, die het slachtoffer zijn geworden van de burgerlijke repressie, is de legitimering van repressieve folter en verwoesting!

Eveneens wil ik graag mijn solidariteit herhalen met de politieke gevangenen en de mensen onder de Mapuche [Indianen in het Zuiden van Chili], die voor het overleven van hun volk, land en vrijheid strijden. Onder wie Patricia Troncoso die dankzij haar vastberadenheid en de daarop volgende massale internationale mobilisatie, kortgeleden na 110 hongerstakingsdagen haar actie succesvol kon beëindigen! Patricia Troncoso en haar medestrijders, als ook de kameraden uit Turkije die strijden tegen
de F-type gevangenissen [vergelijkbaar met de Nederlandse EBI] tonen aan hoeveel kracht deze strijdmethode van een vastberaden en qua doeleinden en werkwijze uitgebalanceerde en/of langere hongerstaking, voor de mobilisatie binnen en buiten ontwikkelen kan, totdat we zegevieren, totdat de muren van zwijgzaamheid instorten en successen behaald kunnen worden in een strijd, die in zijn algemene zin als vrijheidsstrijd in ieder geval een strijd op leven en dood is. Daaraan worden wij wederom herinnerd door de moord op 3 januari [2008] op een jonge militante Mapuche, die tijdens een landbezetting gedood werd door de fascistische troepen (carabineros [Chileense nationale politie]) van de Chileense staat.

Hieraan worden wij herinnerd door de telkens algemenere inzet van wrede folter tegen politieke gevangenen en heleevolkingsgroepen in Spanje, waar de nieuwe methoden uit Guantanamo, enz. aan de “oude” worden toegevoegd. Daaraan worden wij herinnerd door de FIES, E-Type [bedoeld is F-Type – de Turkse variant van de EBI], Maxi Max, de verenigingsartikelen [hiermee wordt gedoeld op de wetsartikelen die lidmaatschap, ondersteuning of werving voor een criminele/terroristische vereniging/organisatie strafbaar stellen – zoals bijv. de Duitse paragraaf 129a, 129b en 129c], de asiel- en uitleveringspolitiek, de dagelijkse mega-holocaust die door de beschaving en de vooruitgang gepleegd wordt…

Ik verklaar me solidair met de kameraden van “Fuori Luogo” in Bologna, die het slachtoffer zijn geworden van één van de verhoudingsgewijs meest onevenredige neofascistische repressieve vervolgingen tegen het anarchistische en meer algemeen radicale gedachtegoed.

Ik verklaar me solidair met de hongerstaking van de revolutionaire communistische gevangenen, die op 12 februari 2007 in Italië gearresteerd werden en op 12 februari 2008 in hongerstaking gingen tegen een enkel als politieke vervolging te beschouwen handhaving van hun isolatieomstandigheden.

Een solidaire groet aan de demo, die in Enzisheim in Frankrijk in solidariteit met en ter bevrijding van de kameraad van AD [Action Directe] Georges Cipriani en voor de bevrijding van alle politieke gevangenen, op 23 februari 2008 zal plaatsvinden.

Tegen het terrorisme van de staat en het kapitaal, revolutionaire solidariteit (verdomme, natuurlijk altijd kritisch/zelfkritisch…) tegen de repressie, ongeacht de verschillen die er tussen de diverse tendensen bestaan [hij pleit hier duidelijk voor samenwerking en ondersteuning van gevangenen van stalinistische organisaties]!

Tegen de staat en de imperialistische oorlog, uitbuiting, onderdrukking en repressie, voor de vrijheid, continue strijd!

Marco Camenisch, Dodenkamp Regensdorf, Zürich, Schweiz, 10 februari 2008