| | Introductie | Nieuws | Contact | Steun & Adressen | Teksten | Achtergrond | Dossiers | |
24.03.2007
Zaterdag vond er een lawaaidemo estafette plaats. Rond 11.00 's morgens
kwamen we aan bij de bajes van Alphen aan de Rijn, waar al sinds ongeveer
een half jaar onze kameraad Roberto Catrino López vastzit. Roberto is een
Spaanse sociale gevangene, die gespecialiseerd was in `onteigeningen'
(expropiaciones), die in Spanje niet terugkeerde van een bajesverlof.
Enkele maanden later werd hij in Amsterdam opgepakt bij een mislukte
overval. Hij werd tot ± drie jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Roberto is al langere tijd HIV positief. Zijn gezondheidssituatie is zeer instabiel. Zijn weerstand (aanwezigheid van zogenaamde T-cellen in zijn bloed) fluctueert nogal sterk. Geregeld schiet dat niveau omlaag (met als minima tot nu toe ± 60, daar waar bij gezonde mensen deze waarde kan variëren tussen de 700 en 1000). De bajessen waar Roberto tot nu toe heeft vastgezeten hebben zich structureel non-coöperatief opgesteld bij het inzage geven in zijn medisch dossier. Roberto wou zelf enigszins weten hoe hij eraan toe was en op grond van welke medische gegevens bepaalde medicatie werd voorgeschreven of werd vervangen voor andere. In de bajes van Lelystad is hij daar zelfs voor in hongerstaking gegaan. Uiteindelijk heeft hij toen na grote druk van zijn advocaat inzage gekregen in zijn dossier. Het is vrij algemeen bekend dat detentie omstandigheden over het algemeen een sterk negatieve uitwerking hebben op HIV-positieven/AIDS-patiënten. Vorig jaar heeft Roberto een dubbele longontsteking gehad waaraan hij bijna onderdoor is gegaan, door opzettelijke medische verwaarlozing in Lelystad en de weigering van de bajesarts en -directie om hem in het ziekenhuis te laten onderzoeken.
Met zo'n 40 mensen en een geluidsinstallatie hebben we Roberto een verbaal en musicaal hart onder de riem gestoken. We hebben flink wat herrie gemaakt en ook oogcontact gehad met diverse gevangenen, maar of Roberto daar ook bij zat weten we niet. Als het goed is was hij op die zaterdagochtend aan het luchten. Dus hopelijk heeft hij er met volle teugen van kunnen genieten. De politie liet zich slechts op afstand zien en vertrok na een minuut of 20 weer en liet ons rustig onze gang gaan. Na zo'n 40 minuten hebben we onze spullen ingepakt en koers gezet richting Rotterdam.
In Rotterdam zit sinds anderhalve week een Amsterdamse activist vast. Op 22 januari 2007 werd onze vriend en mede-activist opgepakt op verdenking van een poging tot het in brand steken van een politiebus. Hij werd hiervoor op 2 februari veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 6 weken. Op 5 maart zou hij vrij komen. Dit gebeurde echter niet. Sinds zijn arrestatie heeft onze vriend geweigerd een verklaring af te leggen en zijn naam op te geven. Hij wil op geen enkele manier meewerken aan zijn veroordeling. Op 19 maart bepaalde de Haagse rechter dat hij vrijgelaten diende te worden aangezien met "aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid" kon worden aangenomen dat onze vriend Nederlander is. De IND ging daar tegen enkele uren te laat in hoger beroep, hetgeen desondanks toch door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State werd geaccepteerd. Sinds zijn arrestatie zit onze vriend in een soort bajescarrousel waarbij hij de laatste tijd om de paar dagen (tot maximaal een week) wordt overgeplaatst naar een nieuwe bajes, zodat hij niet de kans krijgt om contacten met medegedetineerden aan te knopen en de aan hem gerichte post ook constant zoek raakt. Om een idee te geven van wat er de afgelopen weken is gebeurd:
na 6 weken zitten in de Havenstraat Amsterdam
5 maart overgeplaatst naar Meer en Vaart in Osdorp
8 maart overgeplaatst naar Kamp Zeist
16 maart naar Bajesboten Rotterdam
22 maart naar De Schie Rotterdam.
In eerste instantie gingen we naar de bajesboot waar ongedocumenteerde vluchtelingen/migranten worden vastgehouden in een soortement van varende veewagon. De behandeling binnen deze boten is zo mogelijk nog beroerder als in `gewone' bajessen. Onze Amsterdamse NN-kameraad die daar ongeveer een week (tot donderdag 22-3) heeft vastgezeten vertelde daar het volgende over: "Het is er overbevolkt en de gangen tussen de cellen (die meer op kooien lijken) zijn zo smal dat je niet eens iemand kan passeren zonder dat je jezelf tegen het gaas aandrukt. Ook zijn er geen voorzieningen binnen voor recreatie, simpelweg omdat er geen ruimte voor is. Tevens zijn pen en papier van onze vriend bij binnenkomst aldaar afgepakt. De mensen die opgesloten zitten in de Bajesboten waren erg behulpzaam, zo vertelden ze hem bijvoorbeeld welke bewakers gevaarlijk zijn en hoe je het leven met uiterst beperkte middelen een beetje dragelijker kan maken. De verhalen die onze vriend te horen kreeg waren stuk voor stuk schokkend. Toch willen mensen die binnen zitten deze verhalen niet naar buiten brengen, omdat men bang is voor represailles."
Ondanks dat onze NN-kameraad afgelopen donderdag al weer is overgeplaatst naar de spik-splinter nieuwe bajes De Schie, hebben we toch besloten ook bij de vreemdelingenbajesboot te lawaaien, aangezien de gedetineerden op die boot het slachtoffer zijn van dezelfde idiotie van vlaggen, grenzen en nationaliteiten. De politie in Rotterdam was duidelijk voorbereid op onze komst. Het terrein voor de bajesboot was met de bekende rood-witte linten afgezet en de slappe socio-cop Hans Vos (tevens actief lid van Socialistische Partij en `expert' voor die partij op het gebied van terrorismebestrijding) kwam ons even vertellen wat hun `spelregels' waren. Ondertussen hadden zijn collega's al een kameraad van ons aangehouden, omdat die zonder veiligheidsgordel om achter in een auto had gezeten en zijn ID niet wou tonen, en afgevoerd naar het dichtstbijzijnde bureau. We zijn in de haven blijven lawaaien totdat eindelijk, na ongeveer een uur, onze kameraad bij ons terugbezorgd werd. De gevangenen hebben we in meerdere talen toegesproken. De aanwezige smerissen hebben ons uitgebreid gefotografeerd en meerdere malen zitten treiteren.
Na een uur zijn we dus weer opgebroken. Waarschijnlijk dacht de smeris dat we nu pas naar Alphen aan de Rijn zouden gaan (en niet door hadden gekregen van de Alphense collega's dat we daar al geweest waren), we konden slechts achtervolgt door een stillenbak zo naar de bajes De Schie rijden. Onze bus haalde het tot de parkeerplaats direct voor de bajes. De twee personenauto's werd de pas afgesneden door de stillenbak die de toegangsweg had geblokkeerd. Terwijl we onze geluidsinstallatie opbouwden en al begonnen te lawaaien, kwam de smeris in complete paniek aangescheurd met loeiende sirenes. Steeds meer Smerissen stapten uit. De commandant begon knuppels uit te delen. Hij bromde iets over openbare ordeverstoring en dat we direct moesten afnokken. Tien minuten later hadden ze ons min of meer nog slechts een hoek van de parkeerplaats overgelaten om te kunnen lawaaien. We hebben met muziek en een toespraakje onze vriend binnen proberen te bereiken. We hopen dat hij wat heeft meegekregen.
Wees solidair, en steun onze kameraad !!! Kom in actie en uit je woede !!!
Zijn nieuwe postadres:
NN PI 1308 M 070122 0346
detentie nr 190.819
PI De Schie
Postbus 11377
3004 EJ Rotterdam
Roberto is al langere tijd HIV positief. Zijn gezondheidssituatie is zeer instabiel. Zijn weerstand (aanwezigheid van zogenaamde T-cellen in zijn bloed) fluctueert nogal sterk. Geregeld schiet dat niveau omlaag (met als minima tot nu toe ± 60, daar waar bij gezonde mensen deze waarde kan variëren tussen de 700 en 1000). De bajessen waar Roberto tot nu toe heeft vastgezeten hebben zich structureel non-coöperatief opgesteld bij het inzage geven in zijn medisch dossier. Roberto wou zelf enigszins weten hoe hij eraan toe was en op grond van welke medische gegevens bepaalde medicatie werd voorgeschreven of werd vervangen voor andere. In de bajes van Lelystad is hij daar zelfs voor in hongerstaking gegaan. Uiteindelijk heeft hij toen na grote druk van zijn advocaat inzage gekregen in zijn dossier. Het is vrij algemeen bekend dat detentie omstandigheden over het algemeen een sterk negatieve uitwerking hebben op HIV-positieven/AIDS-patiënten. Vorig jaar heeft Roberto een dubbele longontsteking gehad waaraan hij bijna onderdoor is gegaan, door opzettelijke medische verwaarlozing in Lelystad en de weigering van de bajesarts en -directie om hem in het ziekenhuis te laten onderzoeken.
Met zo'n 40 mensen en een geluidsinstallatie hebben we Roberto een verbaal en musicaal hart onder de riem gestoken. We hebben flink wat herrie gemaakt en ook oogcontact gehad met diverse gevangenen, maar of Roberto daar ook bij zat weten we niet. Als het goed is was hij op die zaterdagochtend aan het luchten. Dus hopelijk heeft hij er met volle teugen van kunnen genieten. De politie liet zich slechts op afstand zien en vertrok na een minuut of 20 weer en liet ons rustig onze gang gaan. Na zo'n 40 minuten hebben we onze spullen ingepakt en koers gezet richting Rotterdam.
In Rotterdam zit sinds anderhalve week een Amsterdamse activist vast. Op 22 januari 2007 werd onze vriend en mede-activist opgepakt op verdenking van een poging tot het in brand steken van een politiebus. Hij werd hiervoor op 2 februari veroordeeld tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van 6 weken. Op 5 maart zou hij vrij komen. Dit gebeurde echter niet. Sinds zijn arrestatie heeft onze vriend geweigerd een verklaring af te leggen en zijn naam op te geven. Hij wil op geen enkele manier meewerken aan zijn veroordeling. Op 19 maart bepaalde de Haagse rechter dat hij vrijgelaten diende te worden aangezien met "aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid" kon worden aangenomen dat onze vriend Nederlander is. De IND ging daar tegen enkele uren te laat in hoger beroep, hetgeen desondanks toch door de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State werd geaccepteerd. Sinds zijn arrestatie zit onze vriend in een soort bajescarrousel waarbij hij de laatste tijd om de paar dagen (tot maximaal een week) wordt overgeplaatst naar een nieuwe bajes, zodat hij niet de kans krijgt om contacten met medegedetineerden aan te knopen en de aan hem gerichte post ook constant zoek raakt. Om een idee te geven van wat er de afgelopen weken is gebeurd:
na 6 weken zitten in de Havenstraat Amsterdam
5 maart overgeplaatst naar Meer en Vaart in Osdorp
8 maart overgeplaatst naar Kamp Zeist
16 maart naar Bajesboten Rotterdam
22 maart naar De Schie Rotterdam.
In eerste instantie gingen we naar de bajesboot waar ongedocumenteerde vluchtelingen/migranten worden vastgehouden in een soortement van varende veewagon. De behandeling binnen deze boten is zo mogelijk nog beroerder als in `gewone' bajessen. Onze Amsterdamse NN-kameraad die daar ongeveer een week (tot donderdag 22-3) heeft vastgezeten vertelde daar het volgende over: "Het is er overbevolkt en de gangen tussen de cellen (die meer op kooien lijken) zijn zo smal dat je niet eens iemand kan passeren zonder dat je jezelf tegen het gaas aandrukt. Ook zijn er geen voorzieningen binnen voor recreatie, simpelweg omdat er geen ruimte voor is. Tevens zijn pen en papier van onze vriend bij binnenkomst aldaar afgepakt. De mensen die opgesloten zitten in de Bajesboten waren erg behulpzaam, zo vertelden ze hem bijvoorbeeld welke bewakers gevaarlijk zijn en hoe je het leven met uiterst beperkte middelen een beetje dragelijker kan maken. De verhalen die onze vriend te horen kreeg waren stuk voor stuk schokkend. Toch willen mensen die binnen zitten deze verhalen niet naar buiten brengen, omdat men bang is voor represailles."
Ondanks dat onze NN-kameraad afgelopen donderdag al weer is overgeplaatst naar de spik-splinter nieuwe bajes De Schie, hebben we toch besloten ook bij de vreemdelingenbajesboot te lawaaien, aangezien de gedetineerden op die boot het slachtoffer zijn van dezelfde idiotie van vlaggen, grenzen en nationaliteiten. De politie in Rotterdam was duidelijk voorbereid op onze komst. Het terrein voor de bajesboot was met de bekende rood-witte linten afgezet en de slappe socio-cop Hans Vos (tevens actief lid van Socialistische Partij en `expert' voor die partij op het gebied van terrorismebestrijding) kwam ons even vertellen wat hun `spelregels' waren. Ondertussen hadden zijn collega's al een kameraad van ons aangehouden, omdat die zonder veiligheidsgordel om achter in een auto had gezeten en zijn ID niet wou tonen, en afgevoerd naar het dichtstbijzijnde bureau. We zijn in de haven blijven lawaaien totdat eindelijk, na ongeveer een uur, onze kameraad bij ons terugbezorgd werd. De gevangenen hebben we in meerdere talen toegesproken. De aanwezige smerissen hebben ons uitgebreid gefotografeerd en meerdere malen zitten treiteren.
Na een uur zijn we dus weer opgebroken. Waarschijnlijk dacht de smeris dat we nu pas naar Alphen aan de Rijn zouden gaan (en niet door hadden gekregen van de Alphense collega's dat we daar al geweest waren), we konden slechts achtervolgt door een stillenbak zo naar de bajes De Schie rijden. Onze bus haalde het tot de parkeerplaats direct voor de bajes. De twee personenauto's werd de pas afgesneden door de stillenbak die de toegangsweg had geblokkeerd. Terwijl we onze geluidsinstallatie opbouwden en al begonnen te lawaaien, kwam de smeris in complete paniek aangescheurd met loeiende sirenes. Steeds meer Smerissen stapten uit. De commandant begon knuppels uit te delen. Hij bromde iets over openbare ordeverstoring en dat we direct moesten afnokken. Tien minuten later hadden ze ons min of meer nog slechts een hoek van de parkeerplaats overgelaten om te kunnen lawaaien. We hebben met muziek en een toespraakje onze vriend binnen proberen te bereiken. We hopen dat hij wat heeft meegekregen.
Wees solidair, en steun onze kameraad !!! Kom in actie en uit je woede !!!
Zijn nieuwe postadres:
NN PI 1308 M 070122 0346
detentie nr 190.819
PI De Schie
Postbus 11377
3004 EJ Rotterdam