De voorbije zes maanden toverde de politie en de andere huurlingen van de Staat de stad Brussel om tot een speeltuin van de repressie. Elk sprankeltje leven dat wel eens subversief zou kunnen zijn, wordt brutaal onderdrukt.

Dinsdag 7 maart, rond 20 uur. De gevangenen van het gebouw Ré A, waar Ali (1) trouwens ook zat, beslissen gemeenschappelijk om niet meer terug te keren van de binnenplaats en de komst van de directeur te vragen om eisen te stellen in verband met de problemen rond de boekhouding, de prijs van de telefooncommunicaties, de prijs voor een tv, de trage opname van het geld van de families naar de rekeningen van de gevangenen etc.

Naar aanleiding van de start van het proces tegen de anarchisten uit Lecce, Italië op 19 januari 2006, vonden op het grondgebied van de Belgische Staat heel wat solidariteitsacties plaats. Met een gemeenschappelijke pamfletten en posters (waarvan je de tekst onderaan vindt) kwam onze solidariteit met deze kameraden die getroffen worden door de repressie als echte solidariteit naar buiten: door ons in hun strijd tegen alle grenzen, asielkampen en deportaties te herkennen en deze strijd hier lokaal verder te zetten.