| | Introductie | Nieuws | Contact | Steun & Adressen | Teksten | Achtergrond | Dossiers | |
Aan allen die vechten tegen onderdrukking en voor een nieuwe wereld zonder gevangenissen noch bewakers.
Groeten kamerad(inn)en!
Ik schrijf jullie vanuit een donkere kerker van de Spaanse staat. Ik heet Hamed Hamed Belaid (Yuma) en zit al 13 jaar opgesloten in het onmenselijke F.I.E.S. regime, een illegaal regime want in geen enkel wetboek en in geen enkel reglement opgenomen. Vanuit een andere wereld, waar je geen enkele ster kan zien aan het getraliede firmament. Dit is een zwart gat, omringd met olijfbomen, vervloekt Jaén, deze onmenselijke bunker verandert niet. De beulen blijven dezelfde, gekleed in het blauw of in het wit. In het koninkrijk van de onderdrukking voelen de hyena's zich veilig. Onophoudelijk lachend voeden ze zich met mijn lijden, met mijn pijn. Het zijn aaseters!
Maar nooit zal men mij breken. Mijn solidariteit en mijn liefde zijn mijn kracht, mijn rebellie en karakter zijn mijn pantser, dat wat mij onoverwinnelijk maakt, dat wat mij in staat heeft gesteld om mij dertien jaar te verzetten tegen dit vernietigende isolement waarin ik overleef, waaruit men mij niet wil vrij laten. Waar de folteraars mij racistisch behandelen, enkel omdat ik niet van hun ras ben, omdat ik er trots op ben een Berber te zijn. Omdat ik ben zoals ik ben, om mijn manier van denken, die nooit zal veranderen. Ik ben een strijder, ik strijd in een ongelijk gevecht. Ik verzwak niet, ik wijk niet. Mijn lot ken ik niet, ik weet dat de toekomst van mij is, dat niemand mijn persoonlijkheid zal afnemen, dat hun isolement zal verbrokkelen en vallen.
Dat de mensen in België zich rekenschap geven van deze realiteit. Van het feit dat het democratisch fascisme zijn masker laat vallen en voor niemand zijn in maatpak geklede moordenaars verbergt die enkel hun financiële belangen op het oog hebben. En de uitroeiingcentra zijn één grote handel. 50.000 menselijke wezens onderhouden met hun pijn duizenden regeringsambtenaren en openbare werkers. Men kan hen geen arbeiders of werkers noemen. Het zijn huurlingen van de staat! Men moet hen dat in het gezicht zeggen! Zoals ik dat doe dag in dag uit met mijn verzet, met mijn strijd, met mijn minachting jegens hun met bloed bevlekte uniform. Ze doen zich voor als humanitairen, terwijl het hen juist ontbreekt aan iedere menselijkheid en scrupules.
Een libertaire omhelzing voor allen,
Yuma, 19-05-03
Groeten kamerad(inn)en!
Ik schrijf jullie vanuit een donkere kerker van de Spaanse staat. Ik heet Hamed Hamed Belaid (Yuma) en zit al 13 jaar opgesloten in het onmenselijke F.I.E.S. regime, een illegaal regime want in geen enkel wetboek en in geen enkel reglement opgenomen. Vanuit een andere wereld, waar je geen enkele ster kan zien aan het getraliede firmament. Dit is een zwart gat, omringd met olijfbomen, vervloekt Jaén, deze onmenselijke bunker verandert niet. De beulen blijven dezelfde, gekleed in het blauw of in het wit. In het koninkrijk van de onderdrukking voelen de hyena's zich veilig. Onophoudelijk lachend voeden ze zich met mijn lijden, met mijn pijn. Het zijn aaseters!
Maar nooit zal men mij breken. Mijn solidariteit en mijn liefde zijn mijn kracht, mijn rebellie en karakter zijn mijn pantser, dat wat mij onoverwinnelijk maakt, dat wat mij in staat heeft gesteld om mij dertien jaar te verzetten tegen dit vernietigende isolement waarin ik overleef, waaruit men mij niet wil vrij laten. Waar de folteraars mij racistisch behandelen, enkel omdat ik niet van hun ras ben, omdat ik er trots op ben een Berber te zijn. Omdat ik ben zoals ik ben, om mijn manier van denken, die nooit zal veranderen. Ik ben een strijder, ik strijd in een ongelijk gevecht. Ik verzwak niet, ik wijk niet. Mijn lot ken ik niet, ik weet dat de toekomst van mij is, dat niemand mijn persoonlijkheid zal afnemen, dat hun isolement zal verbrokkelen en vallen.
Dat de mensen in België zich rekenschap geven van deze realiteit. Van het feit dat het democratisch fascisme zijn masker laat vallen en voor niemand zijn in maatpak geklede moordenaars verbergt die enkel hun financiële belangen op het oog hebben. En de uitroeiingcentra zijn één grote handel. 50.000 menselijke wezens onderhouden met hun pijn duizenden regeringsambtenaren en openbare werkers. Men kan hen geen arbeiders of werkers noemen. Het zijn huurlingen van de staat! Men moet hen dat in het gezicht zeggen! Zoals ik dat doe dag in dag uit met mijn verzet, met mijn strijd, met mijn minachting jegens hun met bloed bevlekte uniform. Ze doen zich voor als humanitairen, terwijl het hen juist ontbreekt aan iedere menselijkheid en scrupules.
Een libertaire omhelzing voor allen,
Yuma, 19-05-03