Sinds september 2003 zitten 4 van de 6 aangeklaagde anarchisten uit Barcelona in voorarrest. Vorige maand werden de straffen bekend die de procureur eist voor de 6. Straffen die gaan tot 117 jaar, voor aanklachten zoals deel uit te maken van een terroristische organisatie, onrechtmatig bezit van wapens en explosieven, … . Opnieuw staan anarchisten voor het gerecht zoals het de laatste jaren een constante geweest is en opnieuw hebben we niets te verwachten van de afloop.

Ik wil niet stilstaan bij de feiten die vaststaan. Ik wil niet nogmaals zeggen wat al zoveel keer uitgesproken en geschreven is. Het is duidelijk dat dit Europa verenigd is om elke mogelijkheid tot subversieve actie uit te roeien, om elk broeinest, waar revolutionaire ideeën nog leven, in het oog te houden, om dit systeem vol burgerlijke zelftevredenheid vast te gieten en te redden van een toekomst die haar bestaan in gevaar brengt.

De vraag die daar tegenover staat, is welke dynamiek wij daartegen kunnen ontwikkelen. Wat kunnen wij in eerlijkheid met onze mogelijkheden en ideeën bewegen om ze geen totaal vrije hand te geven? Wat zijn onze prioriteiten in deze realiteit, niet enkel tegenover het bestaande, maar ook tegenover opgesloten kameraden, tegenover elkaar, zodat we ‘s morgens kunnen opstaan en met vertrouwen elkaar in de ogen kijken, vooruit kunnen kijken?

Het minimum is het zich schuldig te maken aan de revolutionaire solidariteit, al is het om kameraden te tonen dat ze niet alleen staan tegenover dit staatsgeweld. We kennen deze kameraden misschien niet, noch hun concrete geschiedenis en ervaringen. We kunnen discussies hebben over strategie/taktiek en uiteindelijk over het schrikwoord ‘geweld’, maar staat dat als onoverkoombaar tegenover het uiten van solidariteit en genegenheid voor anarchisten die tegenover deze almacht staan, rechtbanken en gevangenissen, onze natuurlijke vijanden?

Solidariteit ligt als één van de fundamenten in de aktieve dagelijkse strijd van elke anarchist. Het is wat ons uit de isolatie haalt, ons rijker maakt en strijden verbindt. Al te vaak wordt deze verantwoordelijkheid overgelaten aan antirepressiegroepen, terwijl die bij elk van ons ligt. Elk van ons moet zich vertrouwd maken met hoe de tang gesloten wordt, want morgen is het één van jullie die vast komt te zitten en dan moet je weten wat je van elkaar kan verwachten. Hoe breder en diverser die solidariteit, hoe sterker we staan, zowel binnen als buiten de muren. Denk, overleg, discussieer en handel. Blaas leven in de strijd. Het begint bij jou.

Binnen enkele maanden begint het proces tegen de 6. Na ongeveer 3 jaar zullen ze in het “Audiencia Nacional”, het hooggerechtshof, voorkomen in Madrid. Nu is het tijd om te beginnen voorbereiden, om informatie te verspreiden, om na te denken wat te doen. Diegenen die de kans zien of de mogelijkheid hebben om af te zakken naar Madrid. Leg contacten… het is zeker dat jullie goed ontvangen worden door kameraden in het Zuiden. Voor alle anderen, laat jullie inspireren door de creativiteit en variëteit aan (directe) acties uitgevoerd de laatste jaren in solidariteit met anarchistische gevangenen.

Dit is uiteindelijk een oproep voor al diegenen die nog trots en genereus de anarchistische strijd in hun harten dragen. Voor al diegenen die weten dat het nu niet wacht op de toekomst en dat elke verandering beweging vraagt. Dit is voor diegenen die zich betrokken voelen bij die menselijke strijd voor vrijheid die dit Europa dood wil verklaren en wil begraven achter slot en grendel. Dit is een oproep aan een beweging die haar gevangenen in ere weet te houden en beseft dat we uiteindelijk enkel elkaar hebben en dat dat onze kracht is in het gezicht van de staat.

Laat een anarchistische storm door hun rechtskastelen blazen! Laat hen weten dat hun systematische vervolging deze beweging van revolte niet gaat stoppen! Solidariteit met allen die vechten voor vrijheid en waardigheid!

Solidariteit met de Barcelona 6!
Solidariteit met Igor, Rafa, Carol, Joaquin, Roger en Teo!

Voor de Anarchie!

Bart De Geeter J.VA. Düsseldorf